Sumber utama untuk prasejarah adalah arkeologi, tetapi sesetengah cendekiawan mula membuat penggunaan lebih banyak bukti daripada sains semula jadi dan sains sosial.[7][8][9] Pandangan ini telah dinyatakan oleh penyokong sejarah jauh.

Para penyelidik utama bagi prasejarah manusia adalah ahli-ahli arkeologi dan ahli antropologi fizikal yang menggunakan penggalian, kajian geografi dan geologi, dan analisis saintifik lain untuk mendedahkan dan mentafsir sifat dan tingkah laku bangsa pra-celik huruf dan buta huruf.[2] Ahli genetik dan ahli bahasa sejarah populasi manusia juga menyediakan pandangan yang berharga untuk soalan-soalan ini.[3] Ahli antropologi budaya membantu menyediakan konteks untuk interaksi sosial, yang mana objek berasal dari manusia dipindahkan di kalangan manusia, membolehkan analisis sebarang perkara yang timbul dalam konteks prasejarah manusia.[3] Maka, data mengenai prasejarah disediakan oleh pelbagai sains semula jadi dan sains sosial, seperti paleontologi, biologi, arkeologi, palinologi, geologi, arkeoastronomi, linguistik perbandingan, antropologi, genetik molekul dan lain-lain lagi.

prasejarah manusia berbeza daripada sejarah bukan sahaja dari segi kronologi tetapi dengan cara ia berkaitan dengan aktiviti-aktiviti budaya arkeologi berbanding negara atau individu. Terhad kepada proses bahan, tinggalan dan artifak berbanding rekod bertulis, prasejarah adalah tanpa nama. Oleh kerana itu, terma rujukan yang ahli prasejarah gunakan, seperti Neanderthal atau Zaman Besi ialah label moden dengan takrifan kadang kala tertakluk kepada perbahasan.